Met dit nieuwe inwijdingswerk nodigt Fabian Fiorini ons uit om de gebaande paden te verlaten en het bos in te gaan. Een archaïsch, oorspronkelijk bos, zoals het bos waarop Europa is gebouwd - een plek waar geesten worden aangeroepen, waar we luisteren naar de pulsaties onder het mos, waar elke stap een doorgang opent. Opgezet als een reis in drie golven, strekt dit unieke stuk zich uit als een lange adem. Het vordert door innerlijke herhalingen, als zovele oproepen om zich te heroriënteren, om zich te laten leiden door de eigen reis. De pianist verlaat bewust de traditionele compositievorm - thema, improvisatie, terugkeer naar het thema - om een wildere, bijna ceremoniële ruimte te openen. Er zijn echo's van zijn werk met Renette Désir en de kracht van Haïtiaanse voodoo, en zijn interesse in trance muziek in het algemeen: menselijke, organische electro die spreekt en draagt.
Het brengt een reeks ontmoetingen in kaart, waarbij elke solist een open plek krijgt om te bestaan. De cast, die in bijna een jaar is gerijpt, brengt handlangers samen met wie al banden zijn gesmeed. Het concert wordt een moment van hereniging, een plek waar iets wezenlijk spontaans kan ontstaan.

Als docent improvisatie benadert Fabian Fiorini deze creatie met vertrouwen: vertrouwen in zichzelf, vertrouwen in de ontmoeting met het publiek. Hij is bereid om los te laten, om in het momentum van live optreden te staan, waar van alles kan gebeuren. Deze muziek vraagt om een vorm van meditatie: je openstellen voor wat ons omringt, je bewust worden van de discrete schoonheden tussen ons, in ons, om ons heen. Een onderdompeling. Een pad. Een bos. Silva Sonora.